Week6

Elke cultuur uit elke tijdperiode kent wel een verhaal over een ondergelopen stad of gebied, en zelfs wanneer de geheimen van zo’n gezonken stond worden opgedoken verliest het zijn magie en spirituele karakter niet. Deze verhalen blijven tot onze verbeelding spreken alsof ze een utopisch leven in harmonie met de natuur beschrijven. Dat is ook meteen de bedoeling van de kamer van de verbeelding; de bezoekers laten verblijven in een mythische stad die stilaan onderloopt en waarin ze leren omgaan met bepaalde natuurfenomenen die de omgeving aanpassen en onze leefwereld transformeert doorheen de tijd. Dit project wordt ingezet als een soort laboratorium waarin bepaalde inzichten worden omgezet in ruimtelijke ingrepen en waaruit belangrijke conclusies kunnen worden genomen die het project in Vlaanderen en Egypte zal beïnvloeden. Daarom is het belangrijk dat de twee aspecten erin worden belicht: het leren omgaan met een veranderende leefomgeving en de connectie met de oorspronkelijke toestand van een overspoelde stad creëren.

Wie vanaf de punt van de laars de boot neemt naar het westen meert aan in het kleurrijke Magnesia, waar de tijd in de knoop ligt met zichzelf. Het verleden, heden en toekomst lopen er door elkaar waardoor je als bezoeker niet meer kan uitmaken of de tijd nu stilstaat of enorm snel vooruit, achteruit, van links naar rechts of van onder naar boven gaat. Men zegt dat dit het gevolg is van een eeuwenoud conflict tussen de tijdsgoden Chronos en Kairos.

Vroeger, voordat de goden afdaalden naar deze geheime plek, heerste Aeolus, de bewaarder van de winden, over dit gebied. Aangesteld door Zeus had Aeolus het zeggenschap over Boreas de noordenwind, Notos de zuidenwind, Euros de oostenwind en Zphyrus de westenwind. Uit voorzorg hield Aeolus de winden opgesloten in een grot naast zijn woonplaats. Maar op een dag lette Aeolus niet goed op waardoor Boreas de noordenwind kon ontsnappen. Aeolus besloot de noorderwind te gaan zoeken en vond hem op een onbekend stuk woestijn. Boreas werd tijdens volle maan gevangen en door het opwaaiende zand werd een zee aan diamanten zichtbaar. Zo een rijkdom had Aeolus zelden bij elkaar gezien en besloot niemand te vertellen over de plek die hij ontdekt had. Het zou zijn geheime rijkdom zijn.

Overdonderd door zijn vondst, had Aeolus nood aan verduidelijking. Hij vroeg zich af hoe zijn toekomst er zou gaan uitzien met zoveel rijkdom en besloot het Orakel van Delphi te bezoeken. Van heinde en ver kwamen duizenden mensen het orakel in de Apollotempel om raad vragen. Apollo, god van het licht zijnde, werd geacht overal doorheen te kunnen dringen en te zien wat aan het oog van de mensen voorbijgaat. Helaas, wanneer Aeolus in een openbaring vraagt aan het orakel, wordt hem slecht nieuws gemeld. Zijn land en grot zullen onbewoonbaar en onbruikbaar worden doordat de aarde zal onderlopen. Met het lood in de schoenen keert hij terug naar huis, denkende aan wanneer deze ramp zich zal voordoen en wat hij kan doen om het tegen te gaan.

Hij besluit om alle regenverjagende winden los te laten en windhozen laag bij zijn gronden te houden om zo natuurlijke dijken te creëren. De winden doen hun werk en het water blijft we. Maar doordat de winden zo lang opgesloten zaten in hun grot werden ze wild en onvangbaar. Ze draaiden door, deden constant zand opwaaien en holde de grot zo uit dat ze er niet meer in konden opgesloten worden. Aeolus zijn leefomgeving begint onder te lopen met zand en hij beseft dat er geen water zal komen. Zijn dierbare land was gedoemd om begraven te worden in het zand en hij was hiervan zelf de oorzaak.

Om de tijd terug te draaien wendde hij zich tot de tijdsgoden; Chronos en Kairos. Beiden willen hem helpen op voorwaarde dat Aeolus hen de grot zou schenken. Hij besluit om op twee paarden te wedden en maakt de deal met beide goden om zijn eigendommen te beschermen tegen het zand. De goden dalen af naar de grot en stootten daar op elkaar. Ze voelden zich bedrogen door Aeolus, lieten zijn winden vrij, sloten Aeolus en lieten hun woede los. Sindsdien wordt Aeolus hier geteisterd door de tijden die samen met hem werden opgesloten. Men zegt dat Aeolus hierdoor de meest flexibele persoon op de wereld is geworden omdat zijn grot constant in beweging is en hij zich moet aanpassen aan de grillen van Chronos en Kairos.

EBB (AND FLOW) INSTALLATION BY I/THEE ARCHITECTS
De titel verwijst enerzijds naar het formeel literalisme van de structuur die letterlijk in de woestijn vloeit en anderzijds naar een ingesteldheid van bewuste beweging en betrokkenheid bij de wereld om ons heen. In die zin beoogt het project bestaande barrières tussen onze artificiële en natuurlijke realiteiten: architectuur, natuur en kunst te doorbreken. Planten zijn een verlengstuk van de grond; architectuur is een verlengstuk van mensen; alles is een verlengstuk van de natuur.

CANYON WALLS BY RASEM KAMAL
Canyon Walls is een reeks vrijstaande kromlijnige scheidingswanden die diende als een toevluchtsoord voor mensen om zich los te koppelen en een tijdje in eenzaamheid te blijven. De architect liet zich inspireren door de geologische formatie en kenmerken van de Jordaanse Siq, een natuurlijk gevormde kloof bij de hoofdingang van de oude stad Petra. De wanden van de kloof werden gevormd door het stromende water, dat de oppervlakken van de zandsteen verzacht en diepe nissen en holtes binnenin uithakte.

THE SOURCE BY MATEUSZ GÓRA & AGATA GRYSZKIEWICZ
Dit project is geselecteerd door een jury uit 200 inzendingen voor de LAGI 2020 Fly Ranch design challenge.
Studio's werden uitgenodigd om met ontwerpen te komen die duurzaam onderdak bieden, energie produceren, afval en water beheren en de locatie van voedsel voorzien. Het Poolse ontwiero een spiraalvormige structuur met geramde aarde, die een boomgaard zou kunnen beschermen om fruit te verbouwen voor Fly Ranch. Góra en Gryszkiewicz putten uit 15e-eeuwse fruitmuren, een energiezuinig alternatief voor kassen dat metselwerk gebruikt om warmte gedurende de dag te absorberen en 's nachts weer af te geven. De muren van geramde aarde zouden een consistent microklimaat kunnen creëren in de woestijn, waar de temperaturen 's nachts dalen. Perforaties in de muren van The Source zouden huizen bieden aan bestuivende insecten en 's nachts van binnenuit worden verlicht om een sterreneffect te creëren.

THE BEACH AND THE TIME INSTALLATION BY PEDRO VARELLA
"Het strand is de plaats van vrije tijd, werk, ontmoetingen, seksualiteit, onderdrukking, slapen, spelen, de plaats van de zon en nog veel meer. Een territorium van instabiliteit, transformatie en onzekerheid. De dunne zandbodem vormt en vervormt naar de smaak van tijd en volgens verlangens. Een of meerdere? Het kruisen van voetafdrukken verwart onszelf, duidt op meerdere mogelijkheden, hypothesen die het denkbeeldige bezetten en tarten de mogelijkheid van voorspelling. Naarmate de dag vordert, doen de wind en het tij dat ook, zodat, bij zonsopgang komt het territorium weer beschikbaar, altijd open voor wat komen gaat. Het strand zet je aan het denken over tijd, over een manier van zijn en niet zijn ”.

SIEMPRE FIESTA BY ANDRÉS CARRETERO & CAROLINA KLOCKER
Hoe vaak worden spontane, primitieve, radicale acties uitgevoerd in grote stedelijke centra? Door de stad te bekijken door de ogen van kinderen, waar de orde van de dag voornamelijk spelen of maken is, en gebruikmakend van het concept van 'vrije beweging van ons lichaam in de ruimte' als een belangrijke drijfveer, ontwikkelden Carretero en Klocker een speels schema dat voorstelde een niche te vullen in het stedelijke raster van Madrid met zand als een manier om het milieu te beheren om "comfortabele ruimte" te creëren.

ARTIFICIAL TOPOGRAPHY BY RYUMEI FUJIKI
Het idee van de architect was om de binnenkant van een container uit te hollen om een amorfe ruimte als een grot te bouwen. Deze "Kunstmatige Topografie" is alleen gemaakt van plastic materialen, vergelijkbaar met een ander beroemd werk "Aqua-scape". Dit project wordt niet alleen als kunstwerk beschouwd, maar functioneert ook als een groot meubelstuk. Omdat alle porties zo zacht zijn als een bank, biedt de structuur bezoekers een fijne plek om te ontspannen. De architect heeft een grote interesse in de natuur, met name de systemen van de natuur.

SENSING NATURE BY TOKUJIN YOSHIOKA
Hij geeft een abstracte of symbolische uitdrukking aan immateriële of amorfe concepten en aan natuurlijke fenomenen zoals sneeuw, water, wind, licht, sterren, bergen, watervallen en bossen. Zijn ideeën over de natuur suggereren dat het niet iets is dat gecontrasteerd moet worden met de menselijke wereld, maar dat het iets is dat alle levensvormen omvat, inclusief de mens.
‘Snow’ is een dynamische installatie van 15 meter breed. Het bestaat uit een scène met honderden kilo's lichte veren die overal heen waaien en langzaam naar beneden vallen, bedoeld om ons te herinneren aan het sneeuwlandschap van onze herinneringen en de schoonheid van de natuur die vaak onze verbeelding te boven gaat. Bezoekers van de tentoonstelling ervaren het gevoel naar een sneeuwstorm te kijken of er doorheen te lopen.

ANTILOPE CANYON 'SANDFALL'
Natuurbeeld

AANZET ONTWERP 18/03

Nubië, een gebied dat zich uitstrekt van zuid Egypte tot noord Soedan, was de oorspronkelijke woonplaats van de Nubiërs, een etnische bevolkingsgroep. Door de verdeling van de landen werden Nubische families opgesplitst en jaren van elkaar gescheiden. Later, door de bouw van de Aswandam, moest men ook noodgedwongen hun woningen en andere bezittingen achterlaten om veilig te zijn voor het stijgende water. Waar vroeger zich de oude Nubische dorpen bevonden, ligt nu het grote Nassarmeer dat voor een constante waterstroom in de Nijl zorgt. De dorpen liggen dus nog steeds op de bodem van het meer en worden nu bewoond door vissen en andere zeewezens. Deze dorpen horen dus ook bij gezonken gebieden, alleen is dit het gevolg van een menselijke ingreep in plaats van een natuurfenomeen. De Nubiërs, die een zeer sterke connectie kenden met de Nijl, werden hierdoor verplaatst naar stukken woestijn ver weg van de Nijl. Hierdoor gingen vele rituelen en tradities met betrekking tot de Nijl verloren. In het genereuze verblijf in Egypte is het dan ook de bedoeling om de connectie met de Nijl en het water terug wat te versterken en tegelijkertijd de nood aan een badkamer in te lossen. Ook in dit genereuze verblijf zal het water dus centraal staan om mensen samen te brengen en terug te connecteren met zijn natuurlijke omgeving.